Το ερώτημα σήμερα δεν είναι "Γιώργο αλλάζεις ή βουλιάζεις" αλλά "Προχωράμε ή τα παρατάμε"

Μιά ανάγνωση των σημερινών πρωτοσέλιδων των κυριακάτικων εφημερίδων δείχνει οτι το πιο πιθανό σενάριο ή μάλλον αυτό που θα ήθελε η πλειοψηφία του εκδοτικού συστήματος της χώρας απο την σημερινή κυβέρνηση είναι ανασχηματισμός της κυβέρνησης ή πρόωρες εκλογές.

Κάτι για το οποίο η πλειοψηφία των πολιτών δεν το θέλει σε καμμία περίπτωση.Σε όλες τις δημοσκοπήσεις το ποσοστό των πολιτών που δεν θέλουν να γίνουν εκλογές είναι πάρα πολύ μεγάλο.Οι απλοί πολίτες αναγνωρίζουν οτι η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου κάνει πράγματα τα οποία έπρεπε να είχανε γίνει δεκαετίες πρίν με πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες.
Διότι για να πας από τη διαφθορά και το ρουσφέτι, στην αξιοκρατία και την προοπτική, θέλει δουλειά πολλή. Θέλει δουλειά πολλή, για να πας από την κοινωνία της εξάρτησης, στην κοινωνία της παραγωγής και της δημιουργίας για να πιστέψεις σαν χώρα στις δικές σου δυνάμεις.

Γιατί βέβαια οι μεταρρυθμίσεις έχουν να αντιμετωπίσουν μια δημόσια διοίκηση με πάρα πολλά προβήματα, η οποία αντιστέκεται σε κάθε ιδέα αλλαγής, μια κοινωνία εχθρική, η οποία αγωνίζεται με κάθε τρόπο να προστατέψει τα κεκτημένα, και ένα πολιτικό σύστημα μαθημένο να σκέφτεται τα ψηφαλάκια του, ανίκανο να δίνει λύσεις στα προβλήματα.
Ως έναν βαθμό όλα αυτά είναι ή θα έπρεπε να είναι αναμενόμενα. Από τη στιγμή που δεν είχαμε το όπλο της υποτίμησης, γνωρίζαμε ότι θα έπρεπε να μπούμε σε μια επώδυνη και παρατεταμένη περίοδο «εσωτερικής υποτίμησης»- μείωσης δηλαδή των μισθών και των εισοδημάτων-, ώστε να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Το 2010 βρεθήκαμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μιας χρεοκοπίας οικονομικής, θεσμικής και ηθικής, που μας άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή η οποία εγκατέλειψε το πλοίο.

Κάτι το οποίο δεν έκανε ο Γ.Παπανδρέου. Διότι τελικά το οτι ακόμα δεν ζήσαμε την τραγωδία της χρεοκοπίας, δεν ζήσαμε τις κλειστές δημόσιες υπηρεσίες, δεν ζήσαμε τα κλειστά νοσοκομεία και σχολεία, δεν ζήσαμε την αδυναμία του κράτους να πληρώσει συντάξεις και μισθούς, δεν ζήσαμε τις τράπεζες να κατεβάζουν ρολά, δεν ζήσαμε την τραγωδία της χρεοκοπίας, για πρώτη φορά, το οφείλουμε στις προσπάθειες του Γ.Παπανδρέου αλλά και των πολιτών της Ελλάδας που ακόμα και σήμερα με τις δημοσκοπήσεις δείχνουν να έχουν μεγάλη υπομονή και να προσδοκάνε καλύτερες μέρες για όλους και οχι όπως πριν δηλαδή με ρουσφέτια,κουμπάρους και κολητούς.

Ολα αυτά ωστόσο ανήκουν στο παρελθόν. Το ερώτημα σήμερα είναι: Προχωράμε ή τα παρατάμε;


  
Τα παρατάμε και χρεωκοπούμε ή κάνουμε κάτι για το οποίο θα ήμαστε περήφανοι σαν χώρα για τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίσαμε;

Προχωράμε με το να μειώσουμε τα ελλείμματά μας και τα χρέη μας, βάζοντας τάξη στους προϋπολογισμούς μας, αλλά και ξαναφέρνοντας τη χώρα σε μια νέα και διαφορετική πορεία ανάπτυξης, που θα βασίζεται στις δικές μας δυνάμεις δίχως να στηριζόμαστε αποκλειστικά στο τι θα κάνουν οι άλλοι για εμάς;

Διότι ο πόλεμος ακόμα δεν έχει τελειώσει.