Το πρώτο φύλλο της νέας εφημερίδας του Μάκη Τριαναταφυλλόπουλου αφορούσε την χρησικτησία οικοπέδου απο τον Καραμανλή στην Ραφήνα.Ένα θέμα το οποίο κυκλοφορούσε μήνες στα μπλογκς αλλά κανένας δεν τολμούσε να τα δημοσιοποιήσει επίσημα όσο ο Καραμανλής ήτανε πρωθυπουργός.Φυσικά το ίδιο έκανε και ο Μάκης.Όλοι θυμόμαστε την αποκαλυπτική δημοσιογραφία που έκανε επι κυβέρνησης Καραμανλή με θέματα που αφορούσαν την ζωή της Θώδη ή το πως περνάνε οι συμμετέχοντες σε εκπομπές ριάλιτι.
Στο δεύτερο φύλλο της εφημερίδας του ο Μάκης επέλεξε να ασχοληθεί με τον Ε.Βενιζέλο.Προσπάθησε μάλιστα να παρομοιάσει τον Βενιζέλο σαν τον μοναχό Ευραίμ του σκανδάλου της μονής Βατοπαιδίου.
Πριν ακόμα κυκλοφορήσει η αυριανή εφημερίδα του ο Βενιζέλος έστειλε και δημοσιεύτηκε απάντηση οπότε ουσιαστικά του ακύρωσε την πρώτη σελίδα.
Διαβάστε παρακάτω την απάντηση του Ε.Βενιζέλου:
<< Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας Βέτο της Κυριακής, συμφερόντων του κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλου χρησιμοποιεί το όνομα και τη φωτογραφία μου έτσι ώστε να προσβάλει βάναυσα και κατά τρόπο ενσυνείδητο και οργανωμένο την τιμή μου ως πολιτικού προσώπου. Η εφημερίδα θα ισχυρισθεί ίσως ότι δεν αναφέρεται σε μένα, αλλά στον ογδοντάχρονο πατέρα μου που είχε την ατυχία να συναλλάσσεται με το ελληνικό δημόσιο και να αγωνίζεται επί χρόνια για την εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων.
Όλα όμως αυτά είχαν γίνει αντικείμενο τηλεοπτικής εκπομπής του κ. Τριανταφυλλόπoυλου, συμπτωματικά στις 19 Ιανουαρίου 2009,
την ημέρα που ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ έδινα στη Βουλή τη μάχη για την συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής για το Βατοπέδι. Τότε παρενέβην στην εκπομπή και εγώ ο ίδιος, τονίζοντας ότι θα διερευνήσω πλήρως το ζήτημα για το οποίο δεν είχα ως τότε ενημέρωση, πράγμα που έκανα ενημερώνοντας και τον κ. Τριανταφυλλόπουλο.
Παρόλα αυτά, τώρα ο κ. Τριανταφυλλόπουλος επανέρχεται, επαναλαμβάνοντας και διανθίζοντας την αλλοίωση και την αντιστροφή της πραγματικότητας, η οποία έχει ως εξής:
Ο πατέρας μου αναγνωρίστηκε με αμετάκλητη δικαστική απόφαση ως κύριος εξ αδιαιρέτου κατά το 1/7 επί επτά ακινήτων στο νομό Ξάνθης. Στα ακίνητα αυτά, τα 2/7 ανήκαν σε Έλληνες πολίτες που ζουν στην Ελλάδα, ενώ τα άλλα 5/7 σε άτομα που εγκατέλειψαν την Ελλάδα και απέβαλαν την ελληνική ιθαγένεια μετά τη βουλγαρική κατοχή. Αυτά τα 5/7 περιήλθαν και παραμένουν στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου και όχι του πατέρα μου ή άλλου ιδιώτη.
Προκειμένου να συγκεντρωθούν τα ποσοστά των ιδιωτών και του δημοσίου σε διαφορετικά ακίνητα, πραγματοποιήθηκε αυτούσια διανομή με βάση την οποία περιήλθαν στον πατέρα μου και σε έναν ακόμη ιδιώτη συνιδιοκτήτη, δύο οικόπεδα και στο ελληνικό δημόσιο πέντε οικόπεδα. Από αυτά τα δύο οικόπεδα, το ένα απελευθερώθηκε από τον Δήμο Ξάνθης γιατί ανήκε στο δημόσιο και όχι στον δήμο, ενώ το άλλο κρίθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης απολύτως αναγκαίο ως περιβάλλων χώρος του Μουσείου Καπνού.
Προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, το Δημόσιο μέσω της ΚΕΔ αντάλλαξε το οικόπεδο αυτό με άλλο μικρότερης έκτασης, μικρότερου συντελεστή δόμησης και μικρότερης αξίας, σύμφωνα όχι μόνο με τις αντικειμενικές αξίες αλλά και με τις εκτιμήσεις τόσο του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών όσο και των ίδιων των υπηρεσιών της ΚΕΔ για την πραγματική αξία. Για το λόγο αυτό, το Δημόσιο κατέβαλε και συμπληρωματική χρηματική αποζημίωση. Όλα δε αυτά έγιναν επί των ημερών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Προβλήθηκε τότε μέσω της εκπομπής του κ. Τριανταφυλλόπουλου το επιχείρημα ότι στο οικόπεδο αυτό υπήρχε ολόκληρη πενταόροφη οικοδομή χιλίων τετραγωνικών μέτρων! Δόθηκε η απάντηση ότι το κτίσμα αυτό ήταν παράνομο, αυθαίρετο, στατικά επικίνδυνο και κατεδαφιστέο. Η απάντηση αυτή λοιδορήθηκε στην εκπομπή, όμως ακριβώς για τους λόγους αυτούς το αυθαίρετο κτίσμα κατεδαφίστηκε και μαζί με αυτό και όλη η επιχειρηματολογία της εκπομπής της 19ης Ιανουαρίου 2009.
Τώρα προβάλλεται το επιχείρημα των "κομιτατζήδων", οι περιουσίες των οποίων όμως έχουν περιέλθει και παραμένουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου και όχι κάποιου ιδιώτη και πολύ περισσότερο του πατέρα μου με "ψευδομάρτυρες".
Ως δημόσιο πρόσωπο, θεωρώ υποχρέωσή μου να δώσω απαντήσεις σε κάθε συκοφαντικό υπαινιγμό ακόμη κι αν αυτός δεν αφορά εμένα αλλά συγγενικό μου πρόσωπο, παρότι η θεωρία της οικογενειακής ευθύνης είναι φασιστική και βαθύτατα επικίνδυνη. Την φορά όμως αυτή, δεν μπορώ να αποτρέψω τον πατέρα μου να προστατέψει την προσωπικότητά του και να αξιώσει την καταβολή της αποζημίωσης που δικαιούται καθώς χρησιμοποιείται ως μέσο στην προσπάθεια να προσβληθώ πολιτικά εγώ.>>
Ένας απλός σκεπτόμενος πολίτης