Η πολιτική σάτιρα είναι ένα πολυ χρήσιμο εργαλείο της σημερινής μας Δημοκρατίας.Γιατί δίνει την δυνατότητα στον συγγραφέα της σάτιρας να εκφράσει τα προβλήματα της κοινωνίας με καυστικό τρόπο και ο κόσμος να την αποδεχτεί γελώντας πάρα πολύ.
Ο κ.Λάκης Λαζόπουλος ξέρει να το κανει πάρα πολύ καλά αυτό και οφείλουμε να το παραδεχτούμε.
Απο την στιγμή όμως που ο κ.Λάκης Λαζόπουλος χρησιμοποιεί την σάτιρα υποστηρίζοντας ανοιχτα το ΣΥΡΙΖΑ μέσα απο τις εκπομπές του τότε η σάτιρα αυτή ονομάζεται κομματική σάτιρα.
Παρακολουθώντας τις εκπομπές του την τελευταία τηλεοπτική σεζόν βλέπουμε οτι στο κομμάτι της εκπομπής του που αφορά την πολιτική σάτιρα απουσιάζει με προκλητικό τρόπο η σάτιρα σε οτι αφορά το κόμμα του.
Ανταυτού βλέπουμε μια εμμονή στο ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα στον Γ.Παπανδρέου και δευτερευόντος στην Ν.Δ. που είναι και κυβέρνηση.
Ηταν τόσο προκλητικός όπου μετά την εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ.Τσίπρα πέσανε οι μάσκες και αναγκάστηκε να τον υποστηρίξει επιτέλους δημόσια.
Δικαιωμά του είναι να σατιρίζει όπως αυτός νομίζει καλύτερα αλλά είναι επίσης δικαίωμα του πολίτη να γνωρίζει τι κρύβεται πίσω απο την κομματική του σάτιρα.
Αυτό που κρύβεται είναι οτι χρησιμοποιεί την σάτιρα για πολιτικούς σκοπούς πράγμα που είναι απαράδεκτο.
Οπότε αυτό που απομένει είναι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να κατέβει υποψήφιος βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ.
Απλός σκεπτόμενος πολίτης
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δε μου αρέσει καθόλου ο Λαζόπουλος. Έχει πιάσει το σφυγμό της εποχής μας και η εποχή μας είναι-γνωστό σε όλους- αξιοθρήνητη. Αύριο κανείς δε θα τον ξέρει. Ένας φριχτός καιροσκόπος-κωμικός ναι,σατιρικός όχι.
(το επόμενο άσχετο από τα παραπάνω και χωρίς πρόθεση για καμμία σύγκριση ή παραλληλισμό-τυχαία ήταν η επιλογή μου ενός μπλογκ που μιλούσε για το Λαζόπουλο-για μπλογκς σχετικά με σάτιρα έψαχνα)
(λάθος στο προηγηθέν,δεν έκανα την επικόλληση...)
ΕΠΙΚΑΙΡΑ
(Σήμερα, 13-6-08, ο υπουργός μεταφορών Χατζηδάκης, ανακοίνωσε πως θα φτιάξει ποδηλατοδρόμους σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, επαρχία)
Α! Τι καλή απόφαση ο Χατζηδάκης πήρε
και πώς μ’ αυτήν, τη δυστυχιά της χώρας όλης ήρε!
Ω! πώς πια όλοι ευτυχείς θα ’μαστε στην Ελλάδα,
που μία κάνει η συννεφιά και δέκα η λιακάδα!..
Ω! Τι μεγάλες αλλαγές στη χώρα που θα γίνουν
τώρα που τ’ αυτοκίνητα οι έλληνες αφήνουν
και ποδηλάτου εφεξής τιμόνι θα κρατούνε-
ήγουν τουτέστιν δηλαδή που θα ποδηλατούνε.!..
Γιατί σαφώς εδήλωσε ο ρέκτης υπουργός μας
πως πλέον να! θα πληρωθεί ο πόθος ο κρυφός μας:
πως η κυβέρνηση εκτός απ’ τους γνωστούς τους δρόμους
θα φκιάσει –το αποφάσισε- και ποδηλατοδρόμους.
Κι αυτό ας γίνει μάθημα σε κάθε αμφισβητία:
η εμβέλεια θα είναι πια της χώρας τεραστία
σε αλκή, σε δόξα, σε ηθική και σε πολιτισμό-
σε όλων τέλος των υγιών πραγμάτων τον εσμό.
Αισίως λοιπόν τα τέσσερα θα γίνουν τώρα δύο
και των τρικύκλων χάνεται το ντούρο ως τώρα τρίο
(κι αν ο Κωστάκης βουληθεί να φάει κανα Λαμπράκη
δε θα χρειάζεται παρά ένα ποδηλατάκι).
Ο έλλην δε θα χρειάζεται πλέον για να τρακάρει
παρά ένα ποδήλατο στην αγορά να πάρει.
και θα συναγωνίζωνται οι νέοι μας οι μόρτες
όχι με μηχανών αλλά με ποδηλάτων κόντρες.
Και ο μικρός Γιωργάκης μας πολύ θα καμαρώνει
που από καιρό πολύν κρατεί ποδήλατου τιμόνι
και σαν ο πρώτος μας σ’ αυτά διδάξας θα επαίρεται
και κάτι θα ’χει έτσι κι αυτός ο δύστυχος να χαίρεται.
Μόνο θα πρέπει ο καψερός μαθήματα να πάρει
σ’ έν’ απ’ τα τόσα τα σχολεία που η χώρα θα φουλάρει
ώστε στα κόλπα να μυηθεί όλα του ποδηλάτου
μη κι αστοχία του καμμιά τον ρίξει πάλι κάτου.
Και τη φορά σπάσει αυτή όχι κανένα χέρι
μα πάθει κάποιο κάταγμα στου κεφαλιού τα μέρη
και ότι άδειο είναι αυτό, μάθει η Ελλάδα όλη,
του μισθωτού καθώς Ρωμιού είναι το πορτοφόλι.
(Ξέρω-υπερβάλλω: σ’ όσα πριν είπα,μη δώστε βάση
γιατί όσο να’ ’ναι, αρχηγός κόμματος για να φτάσει
να ξέρει πρέπει πού ακριβώς μπαίνει το δαχτυλίδι-
στον μέσο; στον παράμεσο; στον λιχανό; στον δείκτη;)
Α! Τα καλά ειν’ αμέτρητα στον τόπο που θα ’ρθούνε
σε σέλλα όταν ποδήλατου οι πολίτες ανεβούνε.
κι όταν κινούν τα πόδια τους σε κύκλους στον αέρα
χωρίς τις σόλες τους ως πριν να φθείρουν κάθε μέρα.
Τότε αυτοκίνητου ακριβού δε θα ’χουμε τη χρεία
και ζέστα θα παράγουμε στης χειμωνιάς τα κρύα-
μόνο με το ποδήλατο-τις ρόδες του γυρνώντας-
ενέργεια θα παράγουμε, ως οικολόγοι ζώντας.
Και ίσως απ’ τη φούργια μας που θα ’χουμε την τόση
το ιερό της ράτσας μας φιλότιμο φουντώσει
και τότε –όλα γίνονται…- η Ελλάς φύγει απ’ τον πάτον
και βιοτεχνία ίσως κι αυτή φτιάξει ποδηλάτων!
Τότε οι κλέφτες –οι υπουργοί κι οι βουλευτές μας λέω-
λιγότερα θα κλέβουνε,ποδήλατου ελέω,
γιατί πού θα τα βάζουνε σπίτι για να τα πάνε;-
στη σκάρα τόσα χρήματα πολλά δεν τα χωράνε.
Καλά το λέγαν μερικοί μεγάλοι εθνικόφρονες
ο Θεός πως την Ελλάδα μας δε θα την εγκατέλειπε.
Και όσοι λεν δε θεωρώ πολύ πως είναι σώφρονες:
«όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε».
Ποδήλατο! Ποδήλατο! Σωτήρα της Ελλάδος!
Με τα στραβά μας θα πλησθεί των σκουπιδιών ο κάδος
κι όλα τα νέα κι ωραία μας τώρα θα ζωντανέψουμε!
Τεταρτοκοσμικότητα! Στον κάδο εσέ θα πέψουμε!
Η Υγεία κτήμα θα γινεί του κάθενός πολίτη,
όλοι κι από ’να δεύτερο θα ’χουμε τώρα σπίτι,
οι τούρκοι ευθύς θα πάψουνε το Αιγαίο να ζητάνε
και οι φτωχοί να εκλιπαρούν δυο ευρώ κάτι να φάνε.
Γραμματισμένοι οι νέοι μας θ’ αφήνουν τα θρανία
και των πλουσίων για κλοπή θα κορεστεί η μανία.
Τα δομημένα ομόλογα θ’ αποξεδομηθούνε
και τα που εγίναν σκάνδαλα θα ξεσκανταλωθούνε.
Οι Τούρκοι θα μας δώσουνε πίσω τη Βόρεια Κύπρο,
το γάλα θα ’χει λιανική δέκα λεπτά το λίτρο,
οι Σκοπιανοί θα πάψουνε λοξά να μας κυττάνε
και Ήπειρο οι Αλβανοί κι Άρτα δε θα ζητάνε.
Ω! Κώστα Χατζηδάκη μας! Θερμά σ’ ευχαριστούμε
που από τούδε και στο εξής πανευτυχείς θα ζούμε!
Κι αν κάποιοι, και ύστερ’ απ’ ΑΥΤΟ, αρχίσουν πάλι γκρίνια,
δε χάνεις-ξανασκέψου το: υπάρχουν και πατίνια.
Γιώργης Χολιαστός
---
Δημοσίευση σχολίου