Ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε μέρος στο 1ο Συμβούλιο Δια Βίου Μάθησης και Σύνδεσης με την Απασχόληση με θέμα το Εθνικό Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης. Η ομιλία του όμως ήτανε μια απάντηση σε όλους τους μεγάλους αναλυτές της πολιτικής που μιλάγανε απο την Παρασκευή για ξεπούλημα της δημόσιας γής.
Και φαίνεται οτι η αντιπολίτευση αλλά και ορισμένοι δημοσιογράφοι έχουν μπεί σε ένα ολισθηρό δρόμο απο το απόγευμα της Παρασκευής ο οποίος γίνεται επικίνδυνος.Ένας επικοινωνιακός καυσίγελος της αντιπολίτευσης αλλά και ορισμένων δημοσιογράφων που μιλάνε για συμφωνία της κυβέρνησης για πώληση της δημόσιας γής.
Ο Παπανδρέου όμως για μια ακόμη φορά βάζει στην θέση όλους αυτούς που μιλάνε για ξεπούλημα της δημόσιας γής λέγοντας οτι η Ελλάδα δεν πουλάει την γή της.
Διαβάστε παρακάτω απόσπασμα απο την ομιλία του:
<<.......................Πρώτα απ’ όλα, διότι αποδείξαμε, παρά τις αντίθετες προφητείες, παρά τις σχεδόν ρατσιστικές αναλύσεις για το τι εστί Έλληνας, παρά τις αντίξοες συνθήκες, ότι μπορούμε να υλοποιούμε με επιτυχία ένα από τα δυσκολότερα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής που υπήρξε ποτέ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεύτερον, αποδείξαμε ότι δεν σταθήκαμε και δεν στεκόμαστε στο πρόσκαιρο, δηλαδή στο να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δανειστές μας. Τα μεγάλα, πράγματι, χρέη και ελλείμματα, αυτό ναι, αποτελεί υποχρέωσή μας. Ένα χρέος από το παρελθόν, που φορτώθηκε, βεβαίως, σε αυτή τη νεοεκλεγμένη Κυβέρνηση, να το διαχειριστεί.
Εμείς, όμως, έχουμε και τη βούληση και την αποφασιστικότητα να κάνουμε τις αλλαγές, τις ριζικές αλλαγές, που να αντιμετωπίζουν τις ρίζες των προβλημάτων μας, όχι μόνο τα επιφαινόμενα, ώστε να μην βρεθούμε ποτέ ξανά στο μέλλον με τέτοια ελλείμματα και χρέη. Ελλείμματα και χρέη, που μεταφράζονται πολύ απλά σε επιτηρήσεις, σε εξαρτήσεις, σε δουλείες, σε μνημόνια, σε «τρόικες».
Το είπα ξεκάθαρα και την προηγούμενη Παρασκευή στη Βουλή. Κανείς μας δεν είναι περήφανος, καμία Ελληνίδα, κανένας Έλληνας, που κάθε τρεις και λίγο έρχονται κάποιοι κύριοι και ελέγχουν και αξιολογούν την πορεία του έργου μας. Και μάλιστα, ενός έργου, αλλά και αποφάσεων, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες σε μια ευνομούμενη χώρα.
Κανένας μας δεν είναι περήφανος, που καταφέραμε η Ελλάδα να βρίσκεται σήμερα υπό επιτήρηση. Μια μορφή κηδεμονίας, αν θέλετε. Επιτηρήσεις δύο – μία το 2004 και μία λόγω του ελλείμματος και χρέους του 2009, της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτές τις δύο επιτηρήσεις ζούμε σήμερα και τις ζούμε κάτω από τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας και αξιολόγησης.
Στόχος μας, στόχος της Κυβέρνησης, στόχος δικός μου και προσωπικά, είναι να απελευθερωθούμε και να αποκτήσουμε το συντομότερο – και το τονίζω, το συντομότερο – μια πορεία που θα βασίζεται στις δικές μας δυνάμεις και μόνο. Να απαλλάξουμε οριστικά την πατρίδα μας από επιτηρήσεις και εξαρτήσεις. Αυτός είναι ο στόχος.
Βέβαια, δεν γίνεται απλά με φωνές. Χρειάζεται να κάνουμε μεγάλες και ανατρεπτικές αλλαγές και αυτό κάνουμε. Προχωρούμε και κάνουμε, με δική μας βούληση, με δική μας πρωτοβουλία, αυτές τις αλλαγές, επειδή εμείς θέλουμε να αλλάξουμε.
Από τη μια, αντιμετωπίζουμε το παρελθόν μας, πληρώνοντας τα σπασμένα. Από την άλλη, αλλάζουμε την Ελλάδα, για να εγγυηθούμε και το σήμερα και το αύριο. Και έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε, παρά τις δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να πάρουμε, όπως και θα συνεχίσουμε να το αποδεικνύουμε, μέχρι να ανακάμψει η οικονομία μας, μέχρι να αλλάξουμε οριστικά το κράτος μας, μέχρι να δημιουργήσουμε μια κοινωνία δικαιωμάτων για όλους, μια βιώσιμη και δυνατή οικονομία.
Και την προσπάθεια αυτή, την κάνουμε παρά τις δυσκολίες, με αξιοπρέπεια συλλογική, αλλά και προσωπική, του κάθε πολίτη ξεχωριστά, αποκαθιστώντας, κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότερο, την αξιοπιστία της χώρας μας.
Το λιγότερο που ζητούμε; Δεν είναι η ελεημοσύνη, είναι ο σεβασμός. Σεβασμός στις δύσκολες θυσίες όλων μας. Το λιγότερο, λοιπόν, που αξίζουμε, όχι η Κυβέρνηση, όχι εγώ, όχι οι Υπουργοί, αλλά ο Ελληνικός λαός, είναι σεβασμός γι΄ αυτή την προσπάθεια από όλους. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να θίξει την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού.
Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι, ως προς αυτό, το τονίζω και σήμερα, όπως το τόνισα και απέναντι στους ίδιους τους εταίρους μας: η Ελλάδα θα αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Και δεν χρειάζεται, ούτε ιδιαίτερες συμβουλές, ούτε παραινέσεις, όπως αυτές που σημειώθηκαν τις προηγούμενες μέρες.
Μπορεί να έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές μας, προφανώς θα τις τηρήσουμε και θα τις τιμήσουμε, τον τρόπο, όμως, με τον οποίο θα το κάνουμε, τον αποφασίζουμε εμείς.
Όπως για παράδειγμα, την τύχη της δημόσιας γης. Πάγια θέση μας είναι – και το επαναλαμβάνω για όσους, εντός ή και εκτός Ελλάδας, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει – ότι ναι, θα αξιοποιήσουμε τη δημόσια περιουσία. Θα αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη. Θα αξιοποιηθεί για την αποκλιμάκωση του χρέους. Θα αξιοποιηθεί για να αντισταθμίσει μέτρα, όπως της μείωσης μισθών και συντάξεων, αλλά κανείς μας να μην συγχέει τον όρο «αξιοποίηση» με τον όρο «πώληση».
Η Ελλάδα δεν πουλάει τη γη της. Επενδύει, αξιοποιεί, αλλά παράλληλα προστατεύει την περιουσία της, που δεν ανήκει σε κανέναν άλλον, παρά μόνο στους ίδιους τους πολίτες. Στις γενιές που έφυγαν και στις γενιές που έρχονται.
Και για το λόγο αυτό, σήμερα, προτείνω ένα νόμο, για να απαντήσουμε με πράξεις σε κάθε καλοπροαίρετο ή κακοπροαίρετο, ότι η δημόσια γη δεν πωλείται, ούτε μεταβιβάζεται, ούτε ανταλλάσσεται, όπως μπορεί να έγινε με το Βατοπαίδι.
Θα καταθέσουμε νόμο, που θα κατοχυρώνει μια και για πάντα τη δημόσια γη. Και θα ζητήσω από όλα τα κόμματα της Βουλής να τον ψηφίσουν, μετά από ουσιαστικό διάλογο που θα προηγηθεί. Στο πλαίσιο της Αναθεώρησης, αυτή η ρήτρα θα πάρει συνταγματική ισχύ. Και σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μόνο μετά από απόφαση της ίδιας της Βουλής, ακόμα και για μικρή ιδιοκτησία του Δημοσίου, θα μπορεί η Βουλή να έχει το δικαίωμα να άρει αυτή την απαγόρευση.
Απαντάμε έτσι και στη συγκυρία, καθώς μερικοί ίσως νομίζουν ότι θα ήταν εύκολη η εκποίηση δημόσιας γης, ακριβώς λόγω της αδυναμίας στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, αλλά απαντάμε και σε ένα χρόνιο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής ζωής και του δημόσιου βίου.
Είναι μια απόφαση ιστορικής σημασίας, για μια χώρα που δεν είχε πολιτική γης και όπου βασίλευε, δυστυχώς και εδώ, η αυθαιρεσία.......................>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου