Με ένταση, πανό, μαύρα μαντίλια και πολιτικούς που φυγαδεύθηκαν εν μέσω
συνθημάτων και βολής αβγών εορτάσθηκε η εφετινή 28η Οκτωβρίου σε
ολόκληρη τη χώρα. Η παρέλαση ματαιώθηκε σε αρκετές πόλεις λόγω της
διαμαρτυρίας διαδηλωτών που αρνούνταν να αποχωρήσουν αν οι επίσημοι δεν
απομακρύνονταν. Αποκορύφωμα των επεισοδίων ήταν η αποχώρηση εν μέσω
συνθημάτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια, από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης, λόγω της παρουσίας χιλιάδων διαδηλωτών που, μεταξύ άλλων, τον φώναζαν «προδότη».
Είναι πολύ εύκολο να βάζει ο οποιοσδήποτε ταμπέλες και να αυτοπροτείνεται εκπρόσωπος του εργαζόμενου λαού φωνάζοντας τον κ.Παπούλια προδότη.Διότι στην πραγματικότητα οι σημερινές αντιδράσεις οφείλονται στις συντεχνίες που τόσα χρόνια λυμαίνονται την Ελλάδα και τους πολίτες αυτής της χώρας αντιδρώντας στις αλλαγές που γίνονται.
Αλλαγές όπως τα σωστά μέτρα αναδιάρθρωσης π.χ. των ιδιοκτήτων ταξί. Μια άλλη μεγάλη μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων αντιδρά επίσης διότι μετά απο χρόνια συνειδητοποιήσανε οτι θα δουλεύουνε και δεν το αντέχουνε όπως είναι π.χ. οι εκπαιδευτικοί στον δημόσιο τομέα αλλά και δυστυχώς για την δημοκρατία αυτές οι απαράδεκτες ενέργειες επιδοκιμάζονται απο μια άθλια πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που θέλουν να επιστρέψουμε στον μεσαίωνα της δραχμής.
Και μέσα σε αυτό το μίγμα υπάρχει και η ποδοσφαιροποίηση των παρελάσεων σε Θεσσαλονίκη με τους οπαδούς του Ηρακλή και στον Βόλο με τους αντίστοιχους οπαδούς του Ολυμπιακού Βόλου να πιστεύουνε οτι με τσαμπουκάδες και με τζάμπα μαγκιές θα ανεβάσουν τις ομάδες τους κατηγορία ξεχνώντας εσκεμμένα οτι οι ομάδες τους ήτανε αυτές που τους εξαπατούσανε τόσα χρόνια.
Η ανακοίνωση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Παπούλια για την ματαίωση της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη:
«Όσα συνέβησαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη αποτελούν ευκαιρία να σταθούμε
λίγο και να συλλογιστούμε: Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια
εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος
φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο
χώρο ως ιδιοκτησία τους; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή
σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα,
γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;
Υπάρχει το δικαίωμα και η κατάχρησή του, υπάρχει η δίκαιη οργή και ο
εκφυλισμός της, υπάρχει καθαρό όριο ανάμεσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία
και σε μια κοινωνική οργάνωση χωρίς κανόνες, χωρίς δημοκρατικό υπόβαθρο.
Κάνω τις επισημάνσεις αυτές πιστεύοντας ότι η έξοδος της πατρίδας μας
από την κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών αλλά υπόθεση βαθιά
πολιτική, βαθύτερα πολιτισμική.
ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου